2T.C Emekli Sandığı İzmir Narlıdere Geriatrik Bakım Merkezi, İZMİR Giriş ve Amaç: Polifarmasi yaşlılık döneminde sık karşılaşılan bir sorundur. Bu çalışmada, bakımevinde kalan ve toplum içinde yaşayan yaşlılarda polifarmasinin incelenmesi, karşılaştırılması ve bu duruma etki eden faktörlerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntem ve Gereç: Adnan Menderes Üniversitesi (ADÜ) Umurlu Aile Hekimliği polikliniğine kayıtlı 58 ve T.C. Emekli Sandığı İzmir Narlıdere Geriatrik Bakım Merkezi'ndeki kalan 69 yaşlı olmak üzere toplam 127 yaşlı çalışmaya dahil edilmiştir. Tüm yaşlılara, yüz yüze görüşerek ve/veya hasta kayıtlarından elde edilen bilgilerden yararlanarak, demografi, tıbbi öykü, Katz günlük yaşam aktivitesi (ADL) ve Lawton instrumental yaşam aktivitesi (IADL) ölçeklerini içeren bir anket formu uygulandı.
Bulgular: Tüm grubun yaş ortalaması 77.2 ± 7.9 idi. Yirmi sekiz yaşlı günlük yaşam aktivitelerinde tam bağımlı idi ve bu yaşlıların tümü bakımevinde kalan yaşlılardı. Ortalama ilaç kullanımı 4.5 ± 2.8 idi. Bakımevinde kalan yaşlılar günlük yaşam aktivitelerinde daha bağımlıydılar (p<0.01). Kullanılan ilaç sayısı günlük yaşam aktivitelerinde bağımlılık ile doğrudan ilişkiliydi (p=0.02). Polifarmasi bakımevinde yaşayan yaşlılarda daha sıktı (p<0.01).
Sonuç: Polifarmasi bakımevinde yaşayan yaşlılarda toplum içinde yaşayanlara oranla daha sıktır ve günlük yaşam aktivitelerinde bozulma ile ilişkilidir. Birinci basamakta ve yaşlı bakımevlerinde görev yapan hekimlerin yaşlıda polifarmasiyi önleme konusunda etkin bir rol üstlenmeleri gerekmektedir.
Keywords : Toplum, Yaşlı, Bakım evi, Polifarmasi, Günlük yaşam aktiviteleri