Turkish Journal of
GERIATRICS

İzmir Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi II. Kardiyoloji Kliniği, İZMİR Atriyal fibrilasyon (AF) koordinasyonsuz atriyal aktivasyon ve buna bağlı mekanik işlev bozukluğu ile karakterize bir supraventriküler aritmidir. İleri yaşla birlikte AF prevalansı artar. Oktogeneryanların %10'nundan fazlasında AF mevcuttur ve bu hasta grubunda AF genellikle kardiyovasküler hastalıklarla birliktelik göstermektedir. Atriyal fibrilasyonun en ciddi komplikasyonu arteriyal tromboembolidir ve klinik olarak en belirgin bulgu ise iskemik inmedir. Emboli gelişimi risk faktörlerinin varlığına göre değişmektedir ve yaş artışı ile birlikte AF kaynaklı inme insidansı yükselme eğilimindedir. Atriyal fibrilasyonun tipinden (Paroksismal, persistan, kronik) bağımsız olarak warfarin ile antikoagülasyon tüm hastalarda klinik tromboemboli riskini azaltmaktadır. Ancak yaşlı hastalarda warfarin kullanımı ile kanama riski de artmaktadır. Bu nedenle AF'li yaşlı hastalardaki antikoagülasyona yaklaşım bireyselleştirilmelidir. Keywords : Atriyal fibrilasyon; İnme; Yaşlı; Antikoagulasyon