Gereç ve Yöntem: İşitme cihazı önerilen altmış beş yaş ve üzerindeki olguların 1 yıl sonra işitme cihazından memnuniyetlerini 1'den 10'a kadar derecelendirmeleri istendi. İşitme cihazı almayan ve alan olguların demografik özellikleri ve işitme kaybı özellikleri karşılaştırıldı. İşitme cihazı alan olgular, saf ses ortalamalarına göre (50dB ve küçük, 50dB'den büyük), yüksek frekans ortalamalarına göre (75dB ve küçük, 75dB'den büyük) ve konuşmayı ayırt etme skorlarına göre (%60 ve küçük, %60'dan büyük) ikili gruplara ayrılarak işitme cihazından memnuniyetleri karşılaştırıldı.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 50 olgudan 34'ünün (%68) işitme cihazını aldığı ve 16'sının (%32) işitme cihazını almadığı bulundu. Ortalama cihaz memnuniyeti 4.6±4.1 idi. İşitme cihazı alan olguların yaş ortalamaları daha fazla (p=0.006), saf ses ve yüksek frekans ortalamaları daha yüksek (sırasıyla p=0.016; p=0.034), konuşmayı ayırt etme skorları daha düşük bulundu (p=0.014). İşitme cihazı alan olgular ikili gruba ayrılarak bakıldığında memnuniyetleri arasında istatistiksel olarak fark yoktu (sırasıyla p=0.939; p=0.072; p=0.852). Saf ses ortalaması >50 dB olan olguların daha fazla oranda işitme cihazı aldıkları bulundu (p=0.008 Ki kare=7.123).
Sonuç: İşitme cihazı önerilen yaşlılarda, yaş arttıkça, saf ses ve yüksek frekans ortalamaları arttıkça, konuşmayı alma skorları azaldıkça işitme cihazı kullanımının arttığını gözlemledik. İşitme kaybının şiddeti işitme cihazı memnuniyetini etkilememektedir.
Keywords : Yaşlılık; İşitme Kaybı; İşitme Cihazlar