Gereç ve Yöntem: Yaşları 60 üzerinde olan 255 yaşlı birey çalışmaya alındı. Yaşlılar ayak ağrısı ve düşme ile ilgili soruları içeren bir anket doldurdular. AMH içerisinde haluks valgus (HV), çekiç parmak (ÇP), tokmak parmak (TP), pençe parmak (PPr), üst üste binmiş parmak (ÜP), pes kavus (PK), pes planus (PP), metatarsalji (MA) ve plantar fasiitise yer verildi. Çalışmaya alınan yaşlıların düşme riski Performance-Oriented-Mobility-Assessment ile ve yaşam kaliteleri Kısa-Form (KF)- 36 ile değerlendirildi.
Bulgular: Toplam 255 yaşlı birey ortalama 67.90±6.15 yaşında olup, 175(%69)'i kadın, 78(%31)'i erkekti. Doksan yedi(%38) bireyde ayak ağrısı ve 103(%43.8) bireyde AHM olduğu saptandı. En yaygın AHM %18.4 ile haluks valgus olup onu sırasıyla PF (%15.9), PP (%13.3), MA (%12.9), ÇP (% 7.8), TP (%4.3), ÜP (%3.5), PPr (%1.6) ve PK (%1.9) izledi. Ayak ağrısı, HV, PP, MA, PF, PPr ve ÜP ile düşme riski arasında anlamlı ilişki saptandı (p<0.05). Geçirilmiş düşme ile AHM varlığı ve ayak ağrısı ilişkili bulundu (p<0.01). KF-36'nın fiziksel skoru ayak ağrısı olanlarda olmayanlara kıyasla daha düşüktü (p<0.05).
Sonuç: Yaşlılarda düşme riski açısından ayak ağrısı ve AHM'nin göz önüne alınması gerekmektedir.
Anahtar Kelimeler : Düşme; Postüral denge; Ayak deformitesi; Yaşlı