Gereç ve Yöntem: Araştırmaya Kayseri'de yaşayan 1343 erkek, 1262 kadın olmak üzere toplam 2605 yaşlı dahil edilmiştir. Yüz yüze görüşme yöntemiyle; sosyo-demografik özellikleri, Mini Nütrisyonel Değerlendirme, WHOQOL-OLD yaşam kalitesi formlarını içeren anket uygulanmıştır. Boy uzunluğu, vücut ağırlığı, bel ve kalça çevresi ölçümleri yöntemine uygun olarak yapılmış ve BKİ, bel/kalça oranı, bel/boy oranı formüllerle hesaplanmıştır. Veriler ki-kare, student t testi ve çoklu doğrusal regresyon analizi ile değerlendirilmiştir.
Bulgular: Yaşlıların %49.2'si malnütrisyon riski taşırken, %5.8'inde malnütrisyon saptanmıştır. Malnütrisyonlu kadın yaşlıların oranı (%7.6), erkek yaşlılardan (%4.0) yüksek bulunmuştur (p<0.001). Yaşam kalitesi toplam puanı ve her bir alt alan puanı, kadınlarda, erkek yaşlılara göre düşük bulunmuştur (toplam puan sırasıyla; 86.46±12.35 ve 92.70±11.87). Mini Nütrisyonel Değerlendirmeye göre, beslenme sorunu olmayan erkek ve kadın yaşlıların yaşam kalitesi toplam puanı ve alt alan puanları, malnütrisyon riski olan ve malnütrisyonlu yaşlıların puanlarıyla karşılaştırıldığında anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p<0.001). Kadınlarda Mini Nütrisyonel Değerlendirme Ölçeği toplam puanı (R2=0.16), erkeklerde ise yaş ve toplam Mini Nütrisyonel Değerlendirme Ölçeği puanı (R2=0.25) ile WHOQOL-OLD toplam puanı arasında anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır (p<0.001).
Sonuç: Malnütrisyon riski yüksek olan yaşlılarda, yaşam kalitesi toplam ve alt alan puanları düşük bulunmuştur. Toplumda bağımsız yaşayan yaşlıların beslenme durumlarının yakından izlenmesi ve gerekli müdahalelerin yapılması, yaşam kalitelerinin arttırılması için bir çözüm olabilir.
Anahtar Kelimeler : Malnütrisyon; Beslenme Durumu; Yaşam Kalitesi; WHOQOL-OLD