Gereç ve Yöntem: Acil servise başvuran ve hastaneye yatırılan 65 yaş üstü hastalar çalışmaya kabul edildi. İlk başvuru sırasında hastalarda deliryum varlığını saptamak amacıyla Konfuzyon Değerlendirme Metodu kısaltılmış versiyonu kullanıldı. Hastaların klinik sonlanımları ve birincil tıbbi tanıları hastanenin elektronik kayıtlarından takip edildi.
Bulgular: Çalışmaya 693 hasta kabul edildi. Deliryum prevalansı %7.1 (n=49) olarak saptandı. Hastane içi mortalite deliryum tespit edilen hastalarda deliryum tespit edilmeyenlere göre daha yüksek saptandı (sırasıyla 28.6% ve 9%, p<0.001, OR= 4.041, 95% GA= 2.056-7.945). Deliryum tespit edilen hastalarda ortalama hastanede kalış süresinin deliryum tespit edilmeyenlerden daha uzun olduğu belirlendi (sırasıyla 9 gün ve 6 gün, p=0.046). Geçirilmiş serebrovaskuler olay öyküsü (OR=1.746, %95 GA=0.692-4.405), primer tıbbi tanı olarak sepsis (OR=59.915; %95 CI=11.880-253.851), pnömoni (OR=6.828; %95 GA=2.081-22.405), elektrolit dengesizliği (OR=23.020; %95 GA=5.296-10.063) ya da yeni serebrovaskuler olay (OR=12.166; %95 GA=5.354-27.647) deliryum gelişimi için yatkınlaştırıcı faktörler olarak saptandı.
Sonuç: Deliryum, acil servisten hastaneye yatırılan yaşlı hastalarda hastane içi mortalite artışı ve uzamış hastane kalım süreleri ile ilişkilidir.
Keywords : Deliryum; Acil Servis; Mortalite; Yaşlı