Gereç ve Yöntem: Ankara ili merkez sınırları içindeki dört huzurevinde görev yapan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 91 çalışanı kapsayan bu çalışma tanımlayıcı araştırma türünde gerçekleştirilmiştir. Verilerin istatistiksel değerlendirilmesinde sayı ve yüzdelikler, bağımlı değişkenlerle bağımsız değişkenler arasındaki ilişkilerin istatistiksel değerlendirmesinde ise Ki-kare önemlilik testi kullanılmıştır.
Bulgular: Çalışma grubundaki huzurevlerinde ağırlıklı olarak bakıcı personelin istihdam edildiği, personelin %59.3'ünün 0-3 yıldır çalıştığı belirlenmiştir. Huzurevi çalışanlarının %73.6'sının yaşlılarda düşmeyi olağan bir durum olarak ele aldığı, huzurevi personelinin %25.3'ünün düşmenin önlenemeyeceğini düşündüğü, %86.8'inin ise düşmenin önlenmesinde çalışanların yapabileceklerinin olduğunu ifade ettikleri görülmüştür. Çalışanların %60.0'ı yaşlıda düşmenin nedeni, yol açtığı sorunları ve önlenmesine ilişkin eğitime ihtiyaç duyduklarını belirtmişlerdir.
Sonuç: Veriler ışığında yaşlılara yönelik düşmeyi önleyici aktivitelerin ekip işbirliği içinde artırılması gerekliliği göze çarpmaktadır. Bunun sağlanmasında; huzurevi personelinde düşme ile ilgili farkındalığı artırıcı çalışmaların yapılması, personel ve yaşlı eğitimine önem verilmesi önerilmektedir.
Keywords : Huzurevi, Yaşlılık, Düşme, Risk faktörleri, Personel, Hemşirelik