Turkish Journal of
GERIATRICS

Hacettepe Ãœniversitesi Tıp Fakültesi İç Hastalıkları A.D. Tıbbi Onkoloji Ãœnitesi, Ankara Son 20 yıl içinde Hodgkin lenfomalı (HL) hastaların genel saÄŸkalımı etkin tedavilerle anlamlı bir biçimde iyileÅŸtirilmiÅŸ olmakla birlikte yaÅŸlı hastalar için mortalite genç olgulara göre daha yüksektir. 1968–2000 yılları arasında Hacettepe Ãœniversitesi Onkoloji Enstitüsü’nde tedavi edilen, takipleri tam olan, yaÅŸları 60 ve üstünde olan 18 hastanın kayıtları retrospektif olarak incelendi. En yaÅŸlı hasta 77 yaşında ve median yaÅŸ 62 idi. Hastaların 15 (%83.3)’i erkek, 3 (%16.7)’ü kadındı. Hastaların 9’unda (%50) histolojik alt grup olarak mikst sellülarite görüldü. Onbir hastada (%61.1) B semptom varlığı saptandı. Ekstranodal tutulum 5 hastada (%27.8) görüldü. Ä°leri evrede (III ya da IV) baÅŸvuran hasta sayısı 7 (%39)’ydi. Ä°ki olguya ABVD, 6 olguya COPP ve 5 olguya MOPP olmak üzere toplam 13 hastaya birinci basamak kemoterapi verildi. Birinci basamak olarak 3 hastaya yalnız radyoterapi uygulandı, 2 hastaya çok hızlı hastalık progresyonu ve geliÅŸen akut miyokard enfarktüsü nedenleriyle hiçbir tedavi uygulanamadı. Ortanca progresyonsuz ve genel saÄŸkalım 49 ve 32 ay bulundu. AteÅŸ (p = 0.0043), ileri evre (p = 0.012) ve düşük performans statüsü (p = 0.044) saÄŸkalımı olumsuz etkileyen faktörlerdi. YaÅŸlı Hodgkin hastaları; azalan organ rezervleri, komorbid hastalıkların varlığı gibi nedenlerle tedavi açısından özel bir grup olarak deÄŸerlendirilmeli ve tedavi planları bu faktörler gözönünde bulundurularak yapılmalıdır. Keywords : YaÅŸlılık, Hodgkin lenfoma, prognoz, tedavi, prognostik faktörler